Blauwe bus overleden

Vorige donderdag hebben we een aanrijding gehad met onze VW Transporter. We moesten een dag ver van huis. Niets waard natuurlijk. Ik moet gewoon de stompe toren van Aartswoud in het zicht houden. Soms breekt nood wet. Er was een bijeenkomst van de vereniging van boerengolfbaanhouders in Lievelde, de bakermat van het boerengolf.  Mooie dag gehad en weer terug naar huis. Op een drukke tweebaansweg in de buurt van Lichtenvoorde, met af en toe stoplichten ging het fout. Voor me stond het verkeer stil en ik had het te laat in de gaten. Ik remde nog wel, maar het was regenachtig weer en we gleden bovenop een vrachtautootje voor ons. Een flinke klap, gelukkig hadden we beiden de gordels om. Op het eerste gezicht leken we niets te hebben, maar Karin heeft nog wel een beetje een beurse borstkas door de gordel. Ik heb er geen blessure aan overgehouden. De bestuurder voor ons gelukkig ook niet. O, wat voel je je dan arm. Daar stonden we dan in de regen bij schemerdonker 200 km van huis. Wat te doen? De verzekering gebeld en die hebben een bergingsauto geregeld. Tevens stond er bij het bergingsbedrijf in Borculo een huurauto klaar om weer terug te rijden naar huis. De voorkant van onze auto was behoorlijk ingedeukt en kan niet meer rijden. Einde verhaal voor onze trouwe bus. Daar heb ik nog wel een beetje rouwgevoel over. Het was een oud brikkie, maar ik was er enorm aan gehecht.
Het had veel erger kunnen zijn. En vlak voordat we weer thuis waren zag ik Marga fietsen. Haar man Dirk is heel ziek. In verhouding daarmee is zo’n zootje blikschade helemaal niet belangrijk.