De boer in de lappenmand

De boer ligt plat. Rugproblemen. Langzamerhand kreeg ik meer problemen met de rug, met lichte uitstraling naar het linkerbeen. Veertien dagen geleden werd het erger. Dokter gebeld en langsgeweest. Deze constateerde hernia-achtige klachten. Medicijnen ophalen en fysiotherapie was het devies. Grappig, als ik iets mankeer krijg ik ongewild van iedereen die ik tegenkom goedbedoeld advies. Dit moet je doen. Die therapeut moet je hebben, want…  Toevallig was vlak na mijn doktersbezoek iemand bij ons en die vertelde over een heel goede fysiotherapeut. Eeuwige twijfelaar die ik ben had houvast aan deze opmerking en ik heb die bewuste therapeut gebeld. Liggend op de behandeltafel in alleen mijn onderbroek kwam ik erachter dat het geen fysiotherapeut was maar een manueeltherapeut. Ooit had ik met mezelf afgesproken dat ik niet naar een “kraker” wil omdat mijn lekengevoel zegt dat dat niet goed voor je lijf is. Ik kon niet meer terug en heb mezelf overgegeven. Nou, het was geen pretje. Op meerdere plaatsen zat m’n rug muurvast en ruggewervels niet helemaal juist op elkaar. Heb waarschijnlijk te lang (en te krampachtig) met de kwaal rondgelopen.

Afijn, ik ben nu twee weken (liggend op de bank) verder, eet zeven pillen op een dag en de pijn in m’n rug is zo goed als weg. Of dat door de pillen komt of doordat de kwaal aan het verminderen is weet ik niet. Wel heb ik nog lichte uitstraling naar mijn been. En vanaf drie dagen geleden heb ik lichte uitvalsverschijnselen in m’n been. Zenuw knel. Gisteren is er een röntgenfoto gemaakt. Misschien is daar meer op te zien.

Geluk bij een ongeluk is dat dit een rustige tijd voor ons is. Karin en dochter Sanne verzorgen de schapen. Hoop wel heel erg dat ik rond 20 februari weer mobiel ben. 23 á 24 februari begint de lammertijd.