Naar de slager

Ik ben inmiddels 29 jaar getrouwd met Karin. Karin komt oorspronkelijk niet van een boerderij. Ik ben opgegroeid met het idee dat als je dieren hebt, dat ze ook weer een keer weg moeten. Je kunt ze niet allemaal houden. Karin weet dat ook wel natuurlijk, maar ze heeft er steeds meer moeite mee als er dieren weggaan naar de slager. Ze houdt erg van dieren. Op dit moment is er een koppeltje ooilammeren dat slachtrijp is. Enkele van deze dieren zijn erg mak. “Zijn dit misschien fleslammeren geweest?”, vroeg ze. Ik kon niet anders dan bevestigend antwoorden. De tranen kwamen in de ogen. Karin verzorgt altijd de fleslammeren in het voorjaar. Tja, dat is natuurlijk vervelend. Dan ontstaat er toch meer een band dan een anoniem lam in het weiland. Toch doe ik ze weg. Als fokker/schapenhouder heb ik bepaalde criteria waarop ik selecteer. Ik probeer ieder jaar de 30 beste ooilammeren uit te zoeken als vervanging voor de oude schapen die niet meer voldoen, te oud worden of zijn gestorven. Mak zijn, lief zijn is dan geen criterium. Anders heb ik over vijf jaar een koppel matige schapen. Wel heel mak.