Trammelant met het hart

Tjoh, een week eerder voel ik me zo gezond als een vis en op het andere moment lig ik in een ambulance die met gillende sirene naar het AMC vliegt. Net voor die ambulance-rit kreeg ik de mededeling dat ik een hartinfarct had gehad en dat ik gedotterd moet worden. Dat was mentaal gezien wel een tikje voor me. Ojee, wat gaat dat allemaal betekenen? Ik heb ook een voorbeeld, m’n vader kreeg op 54-jarige leeftijd een hartinfarct. Nou, z’n leven daarna ging wat de gezondheid betreft niet van een leien dakje. Het ene geval is het andere natuurlijk niet, dus daar moet ik maar niet teveel naar kijken. Als ik het me goed herinner kwam m’n vader als een broze man uit het ziekenhuis die heel voorzichtig moest doen. Als ik naar mezelf kijk dan voel ik me, nu 11 dagen na het dotteren, al weer prima en kan ik eigenlijk alles al weer doen. Veel vertrouwen heb ik gekregen van de fietstest op de dag van ontslag uit het ziekenhuis. Allemaal sensoren op borst en rug, bloeddrukmeter om de bovenarm en fietsen maar. Tot hoever mag ik me inspannen, vroeg ik? Alles geven, zei de verpleegkundige. Dat heb ik gedaan en het resultaat was super, 260 watt. Hijgen en zweten, maar klachtenvrij.
In m’n eerste zin schrijf ik ‘een week eerder voel ik me zo gezond als een vis’. Als ik terugkijk dan klopt dat misschien toch niet helemaal. De laatste maand had ik wel eens het gevoel dat ik niet heel veel energie had. Ik verklaarde dat door het warme weer.
Ik denk dat ik gewoon weer een beetje geluk heb gehad. De kransslagader stroomt weer lekker door, er is één stent gezet. Nadeel is wel dat ik de rest van m’n leven pillen moet slikken. Aan de andere kant gelukkig dat ze er zijn.
Groet, Arjan.