Mooi momentje in het dorp
Gisteren een mooi momentje in het dorp. Sjors, geboren in Aartswoud en vriend van onze zoon Onno, ging trouwen met z’n Marleen. Ons dorp Aartswoud is een klein dorp met ongeveer 450 inwoners. Er is weinig, maar er is ook weer zoveel. We hebben een basisschool en een café. Mijns inziens beide van levensbelang voor de leefbaarheid in een dorp. Daarnaast zijn er verschillende verenigingen. Wat ik zo fantastisch vind van ons dorp is dat zóveel mensen zich inzetten om dingen in stand te houden en te organiseren. En dat doen ze niet alleen om het ‘instandhoudenvan’, maar vooral ook omdat het gezellig is om met elkaar iets te doen. Zo ook voor ons kerkgebouw. Sinds 2001 is het gebouw overgedragen van de kerkelijke gemeente naar een stichting. Deze stichting heeft zich ten doel gesteld het gebouw in stand te houden door (voornamelijk culturele) dingen te organiseren. In de kerk mogen ook huwelijken voltrokken worden. Dus ook gisteren met Sjors en Marleen. Mooi om te zien dat er dan ook weer veel mensen mee bezig zijn om alles goed te laten verlopen. De kastelein aan de overkant nam het initiatief en mobiliseerde verschillende mensen, enkelen zetten alles klaar een ander stak de kaarsen aan. Weer een ander zou de klok luiden. Dit lukte niet omdat er een renovatie plaatsvindt. En boer Kees, één van de twee melkveehouders van het dorp was bode.
Saamhorigheid in beeld. Boer Kees als bode bij een huwelijksvoltrekking.
Een reactie op Mooi momentje in het dorp
Laat een bericht achter
Velden met * zijn verplicht.
He Ar,
Met bewondering voor de eerste keer je blog bezocht. Via vriend Google makkelijk te vinden. Trots op je dat het er zo mooi uitziet!
Vandaag was ik in Aartswoud. Rommelmarkt. En rommelmarkt in Aartswoud is zoveel meer dan alleen spullen. Dat is altijd thee drinken bij jullie op het terras met altijd mensen die ook aanschuiven, bijna altijd de zussen de Kruijf bij elkaar. En ook al is het alweer 27 jaar geleden dat ik uit Aartswoud vertrok, het blijft als thuiskomen voelen. Ik heb het idee dat dat komt door wat jij beschrijft. De saamhorigheid in het dorp. De openheid, het gevoel van welkom zijn. En ook dat ik gewoon dezelfde mensen weer tegenkom die mij als meisje van 12 verwelkomden in dit bijzondere dorp. Ineens lijk ik je wel weer te zien als blitse vriend van mijn zus op zijn race-fiets. Rijden in je mini-bestel, daar kon heel veel jeugd in, b.v. op weg naar het zwembad in Winkel. (Vrijdag avond, de avond dat we via een hele hoge trap de jongerenplek in de kerk bereikten) Leuk om te zien hoe steeds de jongeren van de oudere jongeren elkaar ook weer vinden. Onno en zijn vriend, trouwen mooi beschreven! Generaties die verbondenheid doorgeven. Nou ik begin alweer behoorlijk sentimenteel te worden. Tijd om te stoppen. Tot morgen, we zijn om 9 uur alweer op de Manuel Hoeve!